Հեղինակային ծրագրի ուսուցչի ընտրությունը

Դպրոցն ուսուցիչն է։ Լավ դպրոց՝ նշանակում է նախևառաջ լավ ուսուցիչ։ Կրթական ծրագրի իրականացնողը ուսուցիչն է, և նրա մասնագիտական և մարդկային որակներով է որոշվում տվյալ ծրագրի իրականացման հաջողությունն ու անհաջողությունը։ Ոչ մի միջավայր, ուսուցման միջոց, ուսումնական գույք չեն կարող լրացնել վատ ուսուցչի մանկավարժական բացթողումներն ու թերությունները:

Կամավոր ատեստավորման այլընտրանքը

Երևի թե նորություն չի լինի, եթե ասեմ, որ մասնագիտություն ընտրելիս մարդը նայում է տվյալ մասնագիտության հեռանկարին. դա տվյալ ժամանակահատվածում պահանջա՞րկ ունեցող մասնագիտություն է, ասել է, թե՝ վճարվո՞ւմ է հավուր պատշաճի: Իհարկե կան երիտասարդներ, որ իրենց ընտրած մասնագիտության նվիրյալներն են՝ իրենց կյանքի գործը ընտրում են անշահախնդիր: Բայց այդպիսիք սովորաբար քիչ են լինում:

Կարդում ենք Չարենց

Ծնունդդ շնորհավոր, Հովհաննես Թումանյան

Կամավոր ատեստավորման այլընտրանքը: Դիտարկումներ

Ներկայացնեմ հայոց, լեզու, գրականության՝ հեղինակային ծրագրով աշխատող ուսուցչին ներկայացվող պահանջները։ Կարծում եմ, այս պահանջների հիման վրա պետք է ձևավորվի այն բովանդակությունը, որով կարող է ատեստավորվել հեղինակային ծրագիր իրականացնող ուսուցիչը։

,,Մխիթար Սեբաստացի,, կրթահամալիրում գործող մայրենիի հեղինակային ծրագրով աշխատող դասավանդողը նա է, ով կարողանում է․

1. կազմել առարկայական հեղինակային ծրագիր,
   Սա նշանակում է, որ մեր ուսուցիչը պետք է կարողանա կազմել իր առարկայական ծրագիրը, որը կապահովի հանրակրթության չափորոշիչները և հեղինակային-այլընտրանքային ծրագրին ներկայացվող պահանջները:
2. ուսուցումը կազմակերպել՝ լեզվի իրական գործառության վրա հենվելով,
   Մայրենիի մեր ուսուցիչը պետք է կարողանա ուսուցումը կազմակերպել նախագծային ուսուցմամբ՝ հիմնվելով լեզվի իրական գործունեության վրա:
3. ուսուցումը կազմակերպել՝ խթանելով սովորողին ինքնակրթվելու, նախաձեռնելու, ստեղծագործելու, հետազոտական աշխատանքներ կատարելու, ընթերցելու,
   Կարևոր եմ մանկավարժական այնպիսի հմտություններ ունենալ, որով հնարավոր է խթանել սովորողի ինքնակրթվելու, ընթերցելու, հետազություն-ուսումնասիրություն կատարելու ցանկությունը: Սովորողի մոտ այսպիսի որակներ զարգացնելու համար ուսուցիչը ինքը պետք է այդ որակների կրողը լինի:
4. կազմել ստեղծականությունը, հետազոտական կարողությունները, լեզվազգացողությունը զարգացնող ուսումնական նյութեր,
   Որոշակի պայմաններին բավարարող ուսումնական նյութեր կազմելը պահանջում են առարկայի լավ տիրապետում, հետազոտական և ստեղծական կարողություններ:
5. ուսուցանել գրաբար, արևմտահայերեն և բարբառային գրականություն,
   Սա ևս ենթադրում է մայրենիի լիարժեք տիրապետում՝ իր գրաբարով, արևմտահայերենով և բարբառներով:
6. ուսուցանել դասական ուղղագրություն,
   Կարծում եմ, որ բանասերը չի կարող չտիրապետել նաև դասական ուղղագրությանը:Նախ՝ գրաբարի ուսուցանումը առանց դասական ուղղագրության հնարավոր չէ: Այսինքն՝ սովորողը որոշակի կարողություններ պիտի ունենա դասական ուղղագրությամբ կարդալու և գրելու:
7. տիրապետել օտար լեզվի (լեզուների), սովորողների թարգմանչական գործունեությունը կազմակերպելու համար,
8. ,,Դպիր,, կամ մանկավարժական այլ ամսագրերում ունենալ մեթոդական-մանկավարժական հոդվածներ, թարգմանություններ,
9. ըստ ուսումնական օրացույցի՝ նախագծեր կազմել և իրագործել,
10. սեփական նախաձեռնությամբ նախագծեր առաջարկել և իրականացնել,
11. վարել բլոգ՝ այն դարձնելով ուսումնական բաց տարածք,
12. իրականացնել ընտանեկան կրթություն,
13. իրականացնել հեռավար կրթություն,
14. կազմել և իրականացնել համագործակցային նախագծեր,
15. կազմել մայրենիի ֆլեշմոբի առաջադրանքներ, որոնք կզարգացնեն լեզվազգացողությունը, ստեղծականությունը, հետազոտական հմտությունները,
16. տարածել հեղինակային ծրագրի ձեռքբերումները,
17. անընդհատ ինքնակրթվել և իր սովորողին մղել ինքնակրթության,
18. տհտ ամենատարբեր միջոցներ կիրառել (համակարգիչ,պրոեկտոր, ձայնագրիչ, տեսախցիկ․․․),
19. համացանցից ազատ օգտվել, օգտագործել որոնողական տարբեր միջոցներ,
20. համակարգչային ծրագրեր գործածել (MS Office, Adobe Reader, MS Power Point, Adobe Premier Pro կամ համարժեք այլ մոնտաժային ծրագիր, MS Onenote, Onedrive, G

,

Կենդանի մայրենին կենդանի ուսուցմամբ

Հանրակրթական համակարգում մայրենին հատուկ հոգածության կարիք ունի: Ոչ միայն այն պատճառով, որ այն կրթության համակարգում հիմնական գործոններից է՝ որպես ուսուցման գործիք, այլև որպես մեր մշակույթի կարևորագույն մաս, ինքնարտահայտման և ինքնահաստատման ավելի հաճախակի գործածվող միջոցներից մեկը:

Ծնունդդ շնորհավոր, Վահան Տերյան

Արևմտահայերենը մեր մայրենիի խորթ զավակը չէ

Ամենազարմանալին հայերենի նկատմամբ մեր վերաբերմունքն է: Կարծես վերապահումով, հատվածաբար ենք սիրում և կարորում մեր մայրենին: Չգիտես ինչու, ուսումնական հաստատություններում՝ կրթության մեջ, միակ հայերենը գրականն ենք համարում, որը կարծես թե գերաշնորհություն ունի: Բարբառներ, գրաբար, արևմտահայերեն՝ մեր մայրենիի խորթ զավակներն են՝ անտեսված, ստորադասված գրական հայերենին: Գրաբարը հանրակրթության մեջ համարվում է անհաղթահարելի. բանասեր ուսուցիչներն իրենք էլ են դժկամությամբ մոտենում գրաբարով ստեղծված գրականությանը: Եվ հաճախ հնչող հարցերից է՝ իսկ ինչո՞ւ պիտի անցնենք, մեռած լեզու է: Արևմտահայերենը նույնպես խորթ զավակի կարգավիճակում է: Էլ չեմ ասում՝ բարբառները… Կարծես թե անտեսում ենք այն փաստը, որ մեր մայրենի հիմքում գրաբարն է, նույն գրական լեզուն անընդհատ սնվում և զարգանում է բարբառների և խոսակցական հայերենի միջոցով, արևմտահայերենը ժամանակակաից հայերենի երկու ճյուղերից մեկն է:

Ինչքան տարօրինակ, անքան լավ

Դժվար է պատկերացնել գրող, որ այսքան հակասական զգացողություններ առաջացնի: Խնդիրը լավը ու վատը չէ, դուր գալն ու չգալը չէ, հավանելն ու չհավանելը չէ: Խնդիրն այն է, որ կարդում ես Խանջյան և չես կարող անտարբեր մնալ: Կարող ես զայրանալ՝ էս ի՞նչ է ասում էս մարդը, է՜, կարող ես հիանալ՝ էս ո՜նց է գրում էս մարդը, է՜, կարող ես մտածել՝ տեսնես իրականում ի՜նչ է ուզում ասել., կարդալ ու կատաղել՝ լա՜վ էլի, ո՞ւմ է պետք էս բացախոսությունը ..

Շնորհավոր ծնունդդ, Վանո Սիրադեղյան